نویسه جدید وبلاگ
متن نویسه...در کتب حدیثی شیعه با حدیثی بر خورد میکنیم به نام حدیث عنوان بصری. عنوان شخص پیریست ،طالب علم ودانش که تا 96 سالگی پای درس مالک ابن انس از پیشوایان چهار گانه اهل سنت نشسته واز او مطالبی زا آموخته است اما طی یک دیدار با امام جعفر صادق(علیه السلام) است که معنای حقیقی علم را می فهمدزمانی که عنوان از امام درخواست گوشه ای از علم ایشان را میکندامام اینگونه پاسخ میدهند:
ای اباعبدالله(کنیه ی عنوان) علم به یادگیری نیست ! همانا علم نوریست که خدا در قلب کسی قرار میدهد که بخواهد او را هدایت کند؛پس اگر طالب علم هستی در مرحله ی اول در خودت حقیقت بندگی را جست و جو کن وعلم را از عمل کردن بدان بدست آور واز خدا طلب فهم کن که او بتو میفهماند
(هر کس خودش را چهل روز برای خدا خالص کند خداوند سرچشمه های علم وحکمت را از قلبش بر زبانش جاری میسازد)
به راستی مفهوم (وعلم الادم الاسماء کلها چیست؟)واین شعر از امام خمینی چه می گوید؟؟؟؟
گر تو آدم زاده ای پس علم الاسما چه شد؟
قاب قوسینت کجا رفتست و او ادنی چه شد؟
"علم
دروجود ماست"پس اگرما تعلیم داده ی خداییم پس چراهمه عالم نیستند؟جواب
بسیار سادست خدا زمانی نمره ی آموزشی ما رو بیست میده که توی پرورشی بیست
بگیریم باز هم بر می گردیم سر همو حدیث معروف (هر کس
خودش را چهل روز برای خدا خالص کند خداوند سرچشمه های علم وحکمت را از قلبش
بر زبانش جاری میسازد)قاب قوسینت کجا رفتست و او ادنی چه شد؟
حال بشنوید ادامه ماجرا را
عنوان که تمام وجودش را شوق فهمیدن فرا گرفته بود پرسید ای اباعبدالله حقیقت بندگی چیست؟
امام پاسخ دادند سه چیز است
- اینکه بنده در آنچه خدا به او واگذار کرده مالکیت نبیند برای آنکه برای غلامان مالکیتی نیست نیست دارایی را که در دست دارند را مال خدا میدانند وهر جا که خداوند به آن امر کرده مصرف میکنند
- بنده برای خودش تدبیزی نکند
- وتمام دغدغه و اشتغالش در آنچه خدا به آن امر کرده وپرهیز از آنچه نهی فرموده باشد
===========>زمانی که بنده تدبیر امرش را به مدبرش واگذارد مصائب وسختی های دنیا برایش آسان میشود
===========>زمانی که بنده اشتغال ورزد به آنچه خداوند امر یا نهی فرموده دیگر فراغتی برای خود نمایی وفخر فروشی نمیابد
نتیجه اینکه==================================>چون خدا بنده اش را به این سه خصلت گرامی دارد دنیا و ابلیس ومردم در نظر وی آسان میشود و برای زیاده اندوزی وفخر فروشی ومباهات به دنبال دنیا نمیرود وبرای عزت وبزرگی ،آنچه را در دست مردم است طلب نمی کند و روزگارش را به تباهی از دست نمی دهد . این اولین پله از نردبان تقواست که خداوند تبارک وتعالی میفرماید(تلک الدار الاخرة نجعلها للذین لایریدون علوا فی الارض ولا فساداوالعاقبة للمتقین)
مجموعه ی تمام اینها میشود کناره گیری از دنیا (تو مردم باش اما با مردم نباش)
{همانا زندگانی دنیا بازیچه وسرگرمیست و برای زینت وفخر فروشی وزیاده اندوزی در اموال واولاد است همانند گیاهی که رویشش به تعجب میآورد کفار را سپس آب به او کم میرسد پس آنگیاه در پیش چشمش زرد می شود وسپس به علفی خشک تبدیل میشود ودر آخرت برای کسیکه دنیا اعجابش کرده عذابیست شدید وبرای مومنی که از آن کناره گرفته بخشش ورضایتی از جانب خداست و حیات دنیا چیزی جز کالای غروز نیست}
پس از اینهمه کسب معرفت کاسه ی صبر عنوان لبریز میشود و از امام در خواست توصیه میکند
امام فی فرمایند تورا به نه چیز وصیت می کنم که سه تا از آن مخصوص به ریاضت نفس است وسه تیش در باب صبر وسه تای دیگر در باب علم است
اما در باب ریاضت نفس:
- از خوردن چیزی که به آن اشتها نداری بپزهیز که این کار حماقت وبله را به ارث میگذارد
- بغیر از زمان گشنگی غذا نخور
- وزمانی که میخوری حلال بخور وخدا را یاد کن و به یاد حدیث رسول الله(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم)باش که فرمود :«آدمی ظرفی را بد تر از شکمش پر نکرد»
[b] خور و خواب وخشم و شهوت
شغب است و جهل وظلمت
حیوان خبر ندارد
زجهان آدمیت
واما آن سه توصیه در باب حلم :شغب است و جهل وظلمت
حیوان خبر ندارد
زجهان آدمیت
- اگر کسی به تو گفت اگر یک چیز بگویی ده چیز میشنوی بگو اگر ده چیز بگویی کلامی نمیشنوی(=اهمیت سکوت)
- و کسی که تو را شماتت کرد بگو اگر در آنچه میگویی صادقی پس از خدامی خواهم که مرا ببخشد واگر در گفته ی خود کاذبیپس از خدا میخواهم که تورا مورد غفران قرار دهد
- و اگر کسی به تو وعده ی اهانت وتمسخر داد توبه او وعده نصیحت ومراعات بده(=واذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما!)
- از علما در باره ی آنچه بدان جاهلی بپرس واز آنکه آنها را مورد آزمایش قراردهیو آنها را به زحمت بیندازی بپرهیز
- از آنکه به رای خود عمل کنی بپرهیز و در تمام کارهایی که مسیر احطیاط وجو دارد احتیاط کن
- و بگریز از فتوا دادن همانگونه که از شیر میگریزیوگردنت را پل عبور مردم قرار نده
